Şu dünya içinde ben aciz kulun
Fikirlerdir bilmeseler ne çıkar
Hakkın selamım geçerken yolda
Dönüp bana vermeseler ne çıkar

Dost ile dost bir menzile yeterken
Bir kenarda durup kendim beklerken
Yüz bin dertle bir yatakta yatarken
Kapım açıp sormasalar ne çıkar

Davut Sulari’ye bade erince
Ezirail başucuma gelince
Birgün can cesetten ayrı kalınca
Beş arşına sarmasalar ne çıkar